Krzysztof Sokół jako młody chłopak grał w piłkę nożną w Olsztyńskim Klubie Sportowym. Jednak po pewnym czasie uznał, że nie odnajduje się w sporcie zespołowym. Był wtedy wątłej budowy i nie zawsze dobrze radził sobie w konfrontacji z silniejszymi rywalami. Szukał więc dyscypliny, która dalej pozwoli mu być w sporcie. W wieku 15 lat na korepetycjach z matematyki poznał żonę Kazimierza Podolaka, jednego z najbardziej utytułowanych trenerów

Marek Witkowski z Suchej Beskidzkiej często stawał na podium startując w zawodach biegowych jako uczeń w szkole podstawowej, a później w średniej. Był szybki, jednak nie mógł rozwijać swojego talentu w tej dziedzinie, gdyż w okolicach jego miejscowości nie było żadnego klubu lekkoatletycznego. Z tego powodu przeniósł swoje zainteresowania sportowe na piłkę nożną. Podczas meczów był właśnie od zadań biegowych. Jednak po serii kontuzji zrezygnował z tej

Leszek Pławecki z Pszczyny dużo jeździł na rowerze, grał w piłką nożną, a także tenisa. W 2015 roku postanowił spróbować nowej dyscypliny i wziął udział w Biegu Pszczyńskim o Puchar Burmistrza na dystansie 10 km. Polubił tę aktywność i rozpoczął regularne treningi. Szczególnie upodobał sobie bieganie w górach.     – Bieganie na początku było dla mnie formą spędzania wolnego czasu – opowiada. – Następnie stało się

Paweł Wysocki z Lublina zaczął biegać w maju 2004 roku. Przygoda z tą aktywnością rozpoczęła się od sprawdzianu na lekcji Wychowania Fizycznego. Pobiegł tak dobrze, że  nauczyciel postanowił zapisać go na zawody międzyszkolne. Tam osiągnął rewelacyjny wynik na dystansie 1000 metrów. Sam nie mógł uwierzyć w wartość wypisaną wtedy na dyplomie, który otrzymał po ukończonym biegu. Uzyskał wtedy czas 2:58, co pamięta do dzisiaj. Od tamtej pory

Mama Łukasza Zubkiewicza często mówiła, że jej syn urodził się z piłką przy nodze, tak bardzo lubił w nią grać. Biegał jednak nie tylko po murawie stadionowej. Będąc w szkole podstawowej brał udział w zawodach przełajowych na dystansach od 1000 m do 5000 m. W czasie studiów aktywności sportowe nie były mu w głowie. Jego tata mając już 60 lat zaczął systematycznie biegać, a teraz ma na

Łukasz Dudzik pochodzi z miejscowości Kamienica w Gorcach, czyli paśmie górskim położonym w Beskidach Zachodnich. Od dzieciństwa ciągle gdzieś biegał. Grał w piłkę nożną, ganiał z kolegami w trakcie różnych zabaw na podwórku albo też przed kimś uciekał. Dobrą wydolność i ogólną sprawność szlifował też tańcząc w zespole regionalnym “Gorce”.   Bez sportu nie da rady … Przez 11 lat  grał w klubie piłkarskim w swojej miejscowości,

Sport od dzieciństwa był pasją Henryka Urtnowskiego. Miał talent do piłki nożnej i jako junior reprezentował Pomorzanina Toruń, a później rozegrał nawet kilka meczów w drużynie seniorów występującej w drugiej lidze. W szkole średniej startując w biegu na dystansie jednego kilometra w mistrzostwach szkół ponadpodstawowych zajął szóste miejsce z czasem 2’58,2. Takie to były czasy, że po ukończeniu technikum budowlanego otrzymał nakaz pracy w Pruszczu Gdańskim. Karierę

Andrzej Gorzawski z Rybnika od najmłodszych lat był bardzo aktywny sportowo. Najpierw w szkole podstawowej trenował bieganie i biathlon. Później grał w piłkę nożną. Teraz powrócił  do biegania. Jest to jedna z kilku jego pasji. Podczas tej aktywności, która daje mu dużo radości, może się wyciszyć, pozbyć negatywnych emocji oraz przemyśleć pewne sprawy.    Informacje dotyczące swoich doświadczeń biegowych publikował na prywatnym profilu na Facebooku. Jednak w

Kamil Sobieraj pochodzi z małej miejscowości w pobliżu miasteczka Małogoszcz w województwie świętokrzyskim. Jego przygoda z bieganiem rozpoczęła się w 2016 roku w ostatni weekend marca. Dobrze pamięta ten dzień. Przypomina sobie, że pokaźnych rozmiarów brzuch przeszkadzał mu w zawiązaniu butów. Z ciekawości wszedł na wagę, która wskazała 105 kg. Dopiero w tym momencie uświadomił sobie, że coś jest nie tak. Wtedy założył zwykły dres oraz sportowe

Stanisław Dymek był zapalonym biegaczem amatorem i wielkim kibicem Sebastiana Coe, angielskiego lekkoatlety, dwukrotnego mistrza olimpijskiego na dystansie 1500 m. Kiedy urodził mu się syn nadał mu imię swojego idola. Wychowany w duchu sportu Sebastian Dymek zaczął wyczynowo trenować bieganie w klubie w wieku 15 lat, w Płocku, gdzie mieszka do teraz. Jak sam twierdzi jest po prostu skazany na bieganie. Rekordy życiowe ma imponujące. 31:06 na

Mariusz Bartkowski z Mszanowa (województwo warmińsko-mazurskie) biega od ok. 15 lat. Głównie startuje w zawodach trailowych i ultra, nie specjalnie przywiązując uwagę do bicia nowych ,,życiówek”. Na dystansie 5 km w ogóle nie ma rekordu, gdyż nigdy jeszcze w takim biegu nie wystartował. Na 10 km oficjalnie pobiegł tylko raz uzyskując wynik 39:23. Lepiej poszedł mu jeden z treningów, gdzie nabiegał 38:30. Jego najlepszy rezultat w Półmaratonie

Tomasz Sadło z Zabrza w pierwszych zawodach biegowych wystartował w ósmej klasie szkoły podstawowej. Wygrał je, jednak jak większość chłopców był “zafiksowany” piłką nożną. Przez następne kilkanaście lat biegał, ale właśnie po zielonej murawie. Pod koniec studiów brakowało mu sportowej aktywności. Zaczął więc biegać z psem po lesie. “Wkręcił” się w to i postawił sobie za cel ukończenie półmaratonu. Zrealizował swój plan w 2006 roku w Katowicach.

Początki biegania mogą mieć różne przyczyny, tak samo jak powody. Łukasza Smugę w tę aktywność “wrobiła” narzeczona, Małgorzata. Po prostu zapisała go na Bieg Tropem Wilczym na dystansie 5 km. Był na nią zły, ale jak się okazało – zadziałało. Wcześniej trochę truchtał, ale nie miał z tego przyjemności, bo aktywność okazała się dla niego bolesna. Nic dziwnego, bo przy 168 kg wzrostu ważył ponad 85 kg.

Kamil Werner amatorsko grał w piłkę nożną i bieganie traktował jako dobry sposób na podtrzymanie kondycji. Bez planu i metod. Biegał od czasu do czasu, kiedy chciał. Podczas jednego z treningów piłkarskich skręcił nogę w kostce, a po powrocie do zdrowia obawiał się każdego kontaktu z innymi graczami. Wtedy zapadła decyzja, że skoro nie może grać na 100%, a traci na tym drużyna, to przestaje grać. Jako,

Andrzej Pilski z Fromborka chodzi i biega boso, jak sam mówi od zawsze. Kiedyś było dość powszechne, gdy latem można było spotkać dzieci bez obuwia na stopach.   – Później byłem przeświadczony, że dorosłym nie wypada, więc boso chodziłem tylko poza miastem – mówi. – Gdy jednak usłyszałem w radiowej Trójce, że jest grupa osób, które spacerują bez butów po Warszawie, uznałem, że ja też mogę. Spotkaliśmy

Klaudiusz Kłos ze Skórcza (województwo pomorskie) był zawodnikiem trenującym motocross. Wbrew pozorom w tej dyscyplinie bardzo potrzebna jest dobra kondycja. Dlatego w 2013 roku zaczął biegać, traktując to jako dodatkową aktywność. Po pewnym czasie odkrył, że przejawia talent w tym kierunku, a poza tym ma z tego dużo satysfakcji.  – Bieganie przede wszystkim daje zdrowie – mówi Klaudiusz Kłos. – Odkąd zacząłem biegać, lepiej się czuję i

Piotr Mielewczyk z Warszawy od najmłodszych lat startując w szkolnych zawodach biegowych zajmował miejsca na podium. Smaczku temu dodaje fakt, że osiągał tak dobre rezultaty zupełnie nie poświęcając czasu na treningi. Widząc, że natura dała mu talent w 2003 roku zdecydował się jednak to zmienić, bo jak sam przyznaje chciał sprawdzić co może osiągnąć regularnie trenując.   Szło mu naprawdę nieźle. Rekordy życiowe Piotra: 5 km 14:43,

Początki biegania Na początku przygody z bieganiem najważniejsze dla Tomasza Dziedzica było zrzucenie wagi i nabranie kondycji. Pierwsze próby podjął w 2011 roku za namową małżonki, która postanowiła poprawić swoją sylwetkę, więc zaczęła chodzić na zajęcia fitness oraz truchtać. Po kilku takich wyjściach udało jej się namówić męża na wspólne bieganie. Wytrzymał tylko 400 metrów, przeszedł do marszobiegu i wytrwał tak 2 kilometry bardzo się męcząc. Wtedy