Projekt Praca Dla Biegacza jest skierowany do społeczności biegowej. Bez biegaczy nie ma projektu. Niektórzy z nas stale goszczą na podium biegów, a inni wygrywają ze swoimi słabościami, pokonują kryzysy, czy przeciwności losu. Łączy nas pasja do biegania a szczęśliwi ludzie przyciągają inne osoby. W tym dziale przedstawiamy biegaczy, grupy biegowe, ciekawe osoby z naszego środowiska, które warto jest poznać i przybliżyć innym.
Paweł Żylicz mieszka w Krępie Słupskiej, małej miejscowości leżącej obok Słupska. Tam właśnie w 2013 roku organizowano I Bieg Niepodległości na dystansie 10 km. Paweł o zawodach dowiedział się w… dniu ich rozpoczęcia. Postanowił, jednak że spróbuje swoich sił. W biurze zawodów zdziwił się widząc jak wielu jest miłośników biegania. To był jego debiut w biegu ulicznym. W szkole średniej biegał tylko, żeby zaliczyć sprawdzian z wuefu.
Wojtek Kotarba z Kielc nigdy nie trenował poważnie żadnej dyscypliny sportowej. Po studiach, praca zawodowa, brak ruchu i fatalna dieta doprowadziły go do otyłości. W 2012 roku postanowił to zmienić, żeby lepiej się czuć i być zdrowszym. Poza tym jak sam podkreśla chciał być sprawniejszy jako tata, wtedy 2-letniej córki. Zaczął więc biegać zupełnie od zera. Najpierw truchtał po asfalcie, później spróbował startów w zawodach. Uważa się
Bieganie daje nam wiele. Wpływa na lepsze zdrowie, dobrą kondycję, poprawia humor, a także wyzwala wiele pozytywnych cech. Można też poznać świetnych ludzi i uczestniczyć w sportowych wydarzeniach od morza, aż po góry. Bieganie również inspiruje. Na ciekawy pomysł wpadli członkowie Stowarzyszenia Wywrotka, którzy razem ze Świnoujską Organizacją Turystyczną postanowili zorganizować bieg o nazwie Trashmageddon. Zawody polegają na bieganiu i zebraniu z wyznaczonego terenu jak największej
Bieganie pobudza wyobraźnię. Do tego stopnia, że kiedy starty w zawodach to za mało, wtedy czasami rodzą się pomysły, które wielu niebiegaczom jeżą włos na głowie i wydają się nie do zrealizowania. 27 sierpnia o godzinie siódmej rano ze Świeradowa Zdroju Łukasz Pawłowski z Częstochowy wyruszył w góry, żeby zrealizować swój od dawna wymarzony projekt. To nietuzinkowa wyprawa, której celem jest pokonanie biegiem za jednym razem dwóch
Grzegorz i Magda Seweryn z Leszna są małżeństwem i rodzicami Weroniki (12 lat), Zuzi (8 lat) oraz jedenastomiesięcznego Jurka. To usportowiona rodzina. Starają się trenować wspólnie. Jednak jeśli czasami nie jest to możliwe, to jedno z rodziców zostaje w domu, a drugie w tym czasie biega samotnie. Najstarsze córki, czyli Weronika i Zuzia część swoich treningów odbywają w szkole. Grzegorz od dzieciństwa był aktywny sportowo. Jak
Mariusz Włoch z Wieliczki będąc jeszcze uczniem i reprezentując swoją szkołę podczas zawodów na dystansie 1000 m odbywających się na krakowskich Błoniach, zajął drugie miejsce. Wtedy właśnie wypatrzył go trener WKS Wawel i zaproponował mu treningi w swoim klubie. Mariusz przystał na to, jednak jego “kariera” biegacza nie trwała zbyt długo. W pewnym momencie postanowił bowiem przerzucić się na rower. Do biegania wrócił dopiero po szesnastu latach
Daniel Żuchowski zaczął biegać “rzucając się” od razu na głęboką wodę, czyli rozpoczynając swoją przygodę z tą aktywnością od startu w półmaratonie. Nie przygotowywał się zbyt długo, a decyzję o udziale w zawodach podjął za namową znajomego. Tak mu się to spodobało, że niedługo potem zaliczył maraton. Teraz ocenia, że nie było to zbyt odpowiedzialne. – Aktualnie bieganie jest moją pasją – mówi. – Treningi zajmują
Paweł Trocki z Redy uskarżał się na bóle w kręgosłupie. Neurolog po diagnozie dawał mu 20% szans na uniknięcie operacji, a ratunkiem przed nią miały być masaże i aktywność rehabilitacyjna. Pierwszym zaleceniem były spacery. Z powodu swojej niecierpliwości nie chciał chodzić więc truchtał. Dolegliwości z czasem zniknęły, jednak biegania Paweł nie zaprzestał. Nawet poszedł dalej, bo zaczął startować w zawodach. Najpierw “piątka”, potem “dycha”, półmaraton, aż wreszcie
Artur Kamiński znany jest jako James. Tak nazywają go przyjaciele oraz domownicy. Mieszka w podwarszawskim Józefowie. Biegać zaczął dziesięć lat temu. Jego przyjaciel, u którego w pracy (duża międzynarodowa korporacja) był challenge dotyczący ilości kroków wykonanych w danym dniu, poprosił, żeby mu towarzyszył w porannej wycieczce biegowej do lasu. Wtedy przebiegł pierwsze 3 kilometry. Po pewnym czasie żona powiedziała mu, że jak już wstaje o 5:00 rano,
Katarzyna Żbikowska z Łodzi zaczęła biegać 23 lata temu. Mieszkała wtedy w USA razem ze swoją mamą, która przebywała tam na stypendium naukowym. Zaraz po przyjeździe do nowego kraju w środku semestru, w drugiej klasie szkoły średniej czuła się obco. Mówi, że w amerykańskiej szkole, żeby mieć przyjaciół trzeba należeć do jakiegoś koła zainteresowań lub do drużyny sportowej. Zaczęła więc grać w tenisa, jednak kontuzja ręki zniweczyła
Maria Jolanta Krzymińska (65 lat) i Halina Dubiał (67 lat) z Leszna, po wspólnym Biegu Niepodległości w Luboniu w 2016 roku postanowiły założyć drużynę Babcie Biegają. Później dołączyła do nich Elżbieta Mostowska-Nowak (61 lat) z Żakowa k/Leszna. Od początku do grupy należał też ich przyjaciel Andrzej Przewoźny, który im kibicował podczas startów, niestety w ubiegłym roku odszedł na wieczną wartę i tam pewnie też je dopinguje. Profil
Epicka walka na dystansie 240 km na DFBG
14 lipca o godzinie 18:00 w Lądku Zdroju rozpoczęły się najbardziej prestiżowe zmagania w ramach Dolnośląskiego Festiwalu Biegów Górskich, czyli Bieg 7 Szczytów na dystansie 240 km. Są to bardzo trudne zawody, o czym świadczy fakt, że na 343 startujących ukończyło je tylko 117 osób. Faworytem był Rafał Kot, czyli Góral z Mazur, który już trzy razy wygrywał w tym biegu. Jest on także rekordzistą
Sławomir Pietkun z Koleczkowa k. Gdyni już od najmłodszych lat był fanem sportu i turystyki. W liceum często brał udział w obozach wędrownych, rajdach górskich, a także sam organizował wycieczki. Bywał na Etnie, Rysach, Turbaczu, Trzech Koronach, Łysicy, Śnieżniku, Wielkiej Sowie, Szczelińcu Wielkim, Wysokiej Kopie oraz ulubionych szczytach, czyli Śnieżce, Szrenicy, a także Stogu Izerskim. Do biegania namówił go kuzyn i okazało się, że dobrze sobie radzi
Agnieszka Wardak z Marek k/Warszawy biegać zaczęła będąc w liceum. Nie miała sportowego stroju i zegarka z GPS. Zwykłe krótkie spodenki i koszulka wystarczały. Biegała spontanicznie po pobliskim polu. Znała długości niektórych dystansów, bo zmierzyli je jej koledzy miernikiem rowerowym. Wtedy jeszcze mało osób biegało, a ona długo nie wytrwała w tej aktywności. Zabrakło motywacji i wytrwałości. Do biegania powróciła dopiero po ponad 10-letniej przerwie. Skończyła wtedy
Brat Agnieszki Faron planował start w Cracovia Maraton. Po zapisaniu się na zawody wraz z kumplem stwierdzili, że ona nie dałaby rady pokonać takiego dystansu. Podrażniona ambicjonalnie postanowiła pobiec. Myślała, że skoro wcześniej trenowała piłkę siatkową, to powinna dać radę. Bieg ukończyła w… strasznych mękach i w czasie, o którym nie chce już pamiętać. Najważniejsze jednak, że została maratończykiem i w taki sposób rozpoczęła swoją przygodę z
Coraz większa liczba biegaczy decyduje się na wzięcie udziału w zawodach górskich. Nie tylko ze względu na piękno gór, niepowtarzalny klimat, ale również atmosferę, którą tworzą uczestnicy tego typu wydarzeń, czyli biegacze, jak również organizatorzy. Ultrasi powiadają, że jak raz pobiegniesz w górach, to chcesz tam wrócić po raz kolejny. Coś w tym jest… Za dwa tygodnie, a dokładnie 9 lipca, odbędzie się już po raz
Każde zawody mają swoją specyfikę. Biegacze uczestniczą w nich dla klimatu, lokalizacji, prestiżu wydarzenia, a także wielu rozmaitych atrakcji. Mogą to być niespotykane medale otrzymywane na mecie, jak też pamiątkowa koszulka lub charakterystyczny gadżet związany z danym miejscem. A gdyby tak po zakończeniu biegu każdy jego uczestnik otrzymywał… pizzę? Jest taki festiwal biegowy, który to gwarantuje. Dorota i Mateusz Józef są założycielami projektu oraz bloga podróżniczego
Dawid Petrów uważa, że sport ma we krwi po tacie, który zawsze był aktywny. Lubi też wędkowanie, a to hobby z kolei “odziedziczył” po dziadku. Bieganie przewijało się przez życie Dawida od najmłodszych lat. Uważa, że daje mu wolność i relaks psychiczny. Ukojenie przychodzi zwłaszcza po skończonym treningu. Uwielbia też rywalizację podczas zawodów, zwłaszcza na górskich ścieżkach, gdzie często staje w szranki z miejscowymi. Mieszka w Pruszkowie,
Sylwia Bednarz i Robert Szmaciński mieszkają w Głogowie i wspólnie dzielą pasję jaką jest bieganie. Poznali się w maju 2015 roku i od tamtej pory są nierozłączni. Mają dwóch synów: Stasia i Frania. Mówią, że od razu wiedzieli, że są dla siebie stworzeni Zawsze mogą na sobie polegać i wspierają się w dążeniach do postawionych sobie celów, zarówno tych wspólnych, jak też indywidualnych. Sylwia lubiła sport,
Bieganie ma różne oblicza. Niektórzy lubią przemierzać wiele kilometrów samotnie, a inni w towarzystwie podobnych sobie pasjonatów tej aktywności. Są też tacy, którzy biegają z psami. Węgier András Púza zapragnął kiedyś wystartować ze swoim czworonogiem. ale nie w biegu jakich wiele. On chciał stworzyć zawody, w których człowiek i pies będą musieli razem pokonać tor z przeszkodami. Na pomysł wpadł podczas służby wojskowej, gdy stacjonował w Afganistanie.
Daria Maik – biegająca fizjoterapeutka
Daria Maik pochodzi z Mroczy, a od kilku lat mieszka w Bydgoszczy. Zawsze chętnie ścigała się z rówieśnikami z osiedla. Od 4 klasy podstawówki zaczęła jeździć na tzw. czwartki lekkoatletyczne, czyli powiatowy cykl biegów szkolnych, gdzie startowała na dystansie 600 m. Tam zauważył ją trener Marcin Jankowski i zachęcał do podjęcia treningów. Na poważnie bieganiem zajęła się w gimnazjum, co w późniejszym okresie zaowocowało medalami Mistrzostw Polski
Ewa Janczewska zaczęła biegać 8 lat temu, żeby pozbyć się zbędnych kilogramów po urodzeniu drugiej córki (ma dwie). Trenowała na bieżni mechanicznej w siłowni i to jej wystarczało. Kiedy jednak spróbowała pobiegać na powietrzu, to zakochała się w pokonywaniu wielu kilometrów w terenie, a potem w biegach ulicznych i atmosferze, która tam panuje oraz energetycznych, pozytywnych ludziach.. Sport jest jej motorem napędowym. Oprócz biegania jeździ też na
Tomasz Cygański twierdzi, że zaczął biegać na… sygnał płynący ze swojego ciała, które domagało się aktywności i zrzucenia kilkunastu kilogramów. Przygodę z tą aktywnością rozpoczął od startu w 2018 roku w Dywickiej Piątce, niedaleko Olsztyna, w którym mieszka. Przyznaje, że wtedy mało płuc nie wypluł osiągając wynik 24:13. – Bieganie to dla mnie przede wszystkim wolność – mówi. – To ja, mój czas i wszystko dookoła.
Agnieszka Kochaniak od dziecka miała wiele wspólnego ze sportem, gdyż uczęszczała do sportowej szkoły podstawowej o profilu lekkoatletycznym. Później jej przygoda z bieganiem zakończyła się na wiele lat. Do tej aktywności powróciła jako osoba dorosła, 9 lat temu, chcąc podnieść poziom swojej odporności. Częste zachorowania na zapalenia zatok i anginę kończyły się za każdym razem antybiotykoterapią. Zdarzyło się, że z powodu zapalenia płuc poddano ją leczeniu szpitalnemu.
Bieganie towarzyszyło Ewie Paciorek już od podstawówki. Później była przerwa, a powrót do tej aktywności nastąpił po studiach, gdy pracowała w radiowej Trójce. Biegała, bo… chciała. W bawełnianych legginsach i sportowych butach pamiętających jeszcze zajęcia z wychowania fizycznego. Potem znów miała kilka lat przerwy, w czasie których zmieniała pracę, założyła rodzinę i została mamą dwójki sympatycznych małych stworzeń. Kiedy jej syn Igor miał pół roku, odpowiedziała na
Ania i Artur Niedźwiedzcy, to małżeństwo z Lubina. Na Facebooku prowadzą profil “Niedźwiadki biegają”. Uwielbiają przemierzać górskie szlaki, dlatego przyjaciele mówią na nich Marynka i Janosik. Biegają od 2015 roku. Artur w młodości przez 14 lat grał w piłkę ręczną. W późniejszym wieku już nic nie trenował. Kiedy zaczął zauważać, że sporo przytył postanowił to zmienić. Na początku nie mógł przebiec więcej niż 5 minut. Dla byłego
Marcin Fajks z Bezrzecza pod Szczecinem nie lubił biegać, choć czasami zdarzało mu się zagrać w piłkę nożną. Sześć lat temu postanowił zrzucić nadwagę. W pewnym momencie ważył już 116 kg przy 182 cm wzrostu. Kiedy poznał swoją późniejszą żonę, to ona zaczęła mobilizować go do zmian. Spróbował więc biegania. Nie kupował drogich butów, bo sam nie był pewien, czy ta nowa przygoda długo potrwa. Po miesiącu
Norbert Kubacz z Warszawy znany jest jako Norbullo Kontrabacz. Pierwszy człon tego określenia wziął się od połączenia liter jego imienia i nazwy rasy psa, którego kiedyś miał (bulterier). Natomiast drugi wynikał z błędu drukarskiego w prasie, gdy nazwisko Kubacz ,,zmiksowało” się z kontrabasem, na którym gra. Norbert lubił biegać od dziecka. Do drużyny grającej w piłkę nożną brano go chętnie bo potrafił przez cały mecz ganiać
Marcin Patecki najpierw trenował taniec towarzyski. Kiedy zakończył przygodę z tym sportem, wtedy w wieku 15 lat zaczął biegać w klubie LKS Koluszki. Do tej aktywności zachęcił go trener Antoni Tomczyk, popularyzator sportu i wychowawca wielu znakomitych biegaczy, uczestników Mistrzostw Świata. Marcin może się poszczycić wynikiem 15:14 na dystansie 5000 m oraz 3:56.53 na 1500 m. Sukcesem byłoby dla niego zdobycie medalu open Akademickich Mistrzostw Polski oraz
Krystian Kamieniarz z Trzebini już jako dziecko interesował się sportem. Chciał być piłkarzem, niestety ta “kariera” mu nie wyszła. W 2016 roku zaadoptował ze schroniska dla zwierząt psa rasy Husky. Jako, że czworonóg ten potrzebuje dużo ruchu, więc zaczął z nim biegać. Najpierw pokonywali jeden kilometr dziennie stopniowo wydłużając ten dystans. Bieganie bardzo się Krystianowi spodobało. Dało mu możliwość spełniania się jako sportowiec. W pewnym momencie
Beata Balos od 30 lat mieszka w Stanach Zjednoczonych, a konkretnie w Chicago. W 2005 roku postanowiła pozbyć się sporej nadwagi i dlatego zaczęła biegać. Jej pierwszym wyzwaniem biegowym było pokonanie 5 km w charytatywnym wydarzeniu, podczas którego zbierano fundusze na walkę z rakiem piersi organizowanym przez Susan G. Komen Foundation. Bieg ten organizowany jest każdego roku w maju z okazji dnia matki. Potem zapragnęła stawiać sobie
Fundacja Maraton Warszawski włącza się w akcję pomocy Ukrainie, bandycko napadniętej przez putinowską Rosję. 16. Półmaraton Warszawski w tym roku wystartuje pod nazwą Warszawski Półmaraton Pokoju. Na starcie wolontariusze będą zbierać ubrania, które każdy może pozostawić na barierkach w strefie startu. Wszystkie te rzeczy zostaną przekazane potrzebującym. Grafika na koszulkach startowych dedykowanych na bieg, będzie w kolorach narodowych Ukrainy: niebieskim i żółtym. Fundacja Maraton Warszawski jest
Damian Falandysz zawsze był usportowiony. Grał w piłkę, trenował kulturystykę, a bieganie stanowiło uzupełnienie tych treningów. W 2012 roku jego dwaj znajomi zapisali się na Bieg Niepodległości w Warszawie. Kiedy jeden z nich na tydzień przed zawodami złamał nogę, wtedy zapytał Damiana, czy nie chciałby go zastąpić. Ten się zgodził i bez przygotowania wystartował w butach do piłki halowej i ciężkim szarym dresie. Jednak coś ,,zaskoczyło” i
Łukasz Borycki jako młody chłopak grał w piłkę nożną w klubie z Sandomierza. Po latach, kiedy przeprowadził się do Kielc i rozpoczął tam pracę, na futbol nie było już czasu. Postanowił jednak, że warto dbać o kondycję i razem ze swoim kolegą Robertem spotykali się na wspólne truchtanie. – Bieganie to moja odskocznia od codziennych problemów – opowiada. – Mogę chociaż na chwilę zapomnieć o wszystkich
Agnieszka Dymecka ze Skierniewic po urodzeniu dziecka postanowiła regularnie biegać. Niestety kontuzja przekreśliła na pewien czas plany o kontynuowaniu tej aktywności. Po kilku latach, tak jak większość osób z powodu lockdownu związanego z obostrzeniami pandemicznymi w dużej mierze pracowała zdalnie w domu. Jako, że trudno jej było prowadzić tak mało aktywny tryb życia zaczęła wybierać się na długie spacery, potem były marszobiegi, aż w końcu postanowiła regularnie
Krzysztof Sokół jako młody chłopak grał w piłkę nożną w Olsztyńskim Klubie Sportowym. Jednak po pewnym czasie uznał, że nie odnajduje się w sporcie zespołowym. Był wtedy wątłej budowy i nie zawsze dobrze radził sobie w konfrontacji z silniejszymi rywalami. Szukał więc dyscypliny, która dalej pozwoli mu być w sporcie. W wieku 15 lat na korepetycjach z matematyki poznał żonę Kazimierza Podolaka, jednego z najbardziej utytułowanych trenerów
Marta Dębska mieszka i pracuje w Warszawie. Jej drugim domem jest Krynica-Zdrój. Jeździ tam często w odwiedziny do rodziców, a także po to, żeby móc pobiegać po górach, bez których jak twierdzi nie ma dla niej życia. Stara się ,,uciekać” na szlaki i leśne ścieżki, aby odetchnąć od rzeczywistości, a bieganie idealnie wpisuje się w tę formę relaksu oraz medytacji. To dla niej motor napędowy do działania,
Krzysztof Kwaśniewski (Run Forest) biega od ponad 10-ciu lat. Zaczął, gdyż chciał zaimponować biegaczom z osiedla, chciał przebiegać obok nich bez zadyszki. Po 1,5 miesiąca treningu już zadyszki nie miał. Teraz jest na innym etapie życia – w 2021 roku przebiegł 10 biegów ultra, w tym bieg CCC będący częścią słynnego festiwalu UTMB na pograniczu Francji, Włoch i Szwajcarii. Kiedy zaczynał szybko nawiązał kontakt z innymi biegaczami.
Marek Witkowski z Suchej Beskidzkiej często stawał na podium startując w zawodach biegowych jako uczeń w szkole podstawowej, a później w średniej. Był szybki, jednak nie mógł rozwijać swojego talentu w tej dziedzinie, gdyż w okolicach jego miejscowości nie było żadnego klubu lekkoatletycznego. Z tego powodu przeniósł swoje zainteresowania sportowe na piłkę nożną. Podczas meczów był właśnie od zadań biegowych. Jednak po serii kontuzji zrezygnował z tej
Dwudziestoczteroletni Filip Walecki Biega od ok. siedmiu lat. Najpierw zaczynał od krótkich spacerów, które stawały się coraz dłuższe i szybsze. W końcu zaczął biegać. Po co? Po to, żeby móc lepiej żyć i funkcjonować w świecie. Aktualnie biega coraz dłuższe dystanse. Jest też ultramaratończykiem, który w tym roku ukończył 100 miles of Beskid Wyspowy na dystansie 45,8 mil. Filip mieszka we wsi położonej w powiecie pszczyńskim.
Zbliża się koniec roku, ale to nie oznacza, że zmagania biegowe już się zakończyły. W ostatnich dniach grudnia odbędzie się jeszcze wiele zawodów w różnych regionach Polski. Królować będą przede wszystkim biegi sylwestrowe. Amatorzy biegania mogą wziąć udział w imprezach odbywających się ulicami miast, jak też po ścieżkach leśnych i trasach przełajowych. Zawody będą odbywały się na różnych dystansach: od 1 mili do 10,8 km. Podczas takich
Marta Woźny-Tomczak jest osobą, która dzieli się z otoczeniem wielką porcją pozytywnej energii. Biegaczka, psycholożka, szkoleniowiec, prezeska firmy PERSONIA z Gdyni. Przez siedem lat treningu bieganie stało się stylem życia Marty, z czego jest bardzo dumna. To nie medale za uczestnictwo w biegach dają jej główną satysfakcję, ale sposób w jaki żyje również dzięki bieganiu. Marta biega wtedy kiedy może, rano, wieczorem w środku dnia. W nocy
Agnieszka Kijak od dzieciństwa nie lubiła lekcji w-fu. Biegać zaczęła dopiero na studiach. Najpierw chciała schudnąć, później postanowiła regularnie uprawiać jakiś sport i padło na bieganie. W 2009 roku wystartowała w pierwszych zawodach na 5 km. W następnym roku przebiegła półmaraton. Ukończyła go w czasie 2 godz. 33 minuty i dziś wie, że zupełnie nie była do niego przygotowana. Wtedy jednak przede wszystkim odczuwała dumę, że całą
Bieganie i góry to stan umysłu
Leszek Pławecki z Pszczyny dużo jeździł na rowerze, grał w piłką nożną, a także tenisa. W 2015 roku postanowił spróbować nowej dyscypliny i wziął udział w Biegu Pszczyńskim o Puchar Burmistrza na dystansie 10 km. Polubił tę aktywność i rozpoczął regularne treningi. Szczególnie upodobał sobie bieganie w górach. – Bieganie na początku było dla mnie formą spędzania wolnego czasu – opowiada. – Następnie stało się
Damian Krysztofiak z Braniewa zaczął trenować bieganie od 2014 roku. Chodziło mu o poprawę ogólnej sprawności fizycznej, gdyż od 12 lat jest żołnierzem, a w tym zawodzie kondycja i sprawność bardzo się przydaje. Na tę aktywność zdecydował się też dlatego, bo w pracy uznano, że nadaje się na wszelkiego rodzaju zawody od biegów z przeszkodami, pływanie, po pięciobój. Jest ambitny i lubi rywalizację, więc chciał wygrywać. Wiele
Paweł Wysocki z Lublina zaczął biegać w maju 2004 roku. Przygoda z tą aktywnością rozpoczęła się od sprawdzianu na lekcji Wychowania Fizycznego. Pobiegł tak dobrze, że nauczyciel postanowił zapisać go na zawody międzyszkolne. Tam osiągnął rewelacyjny wynik na dystansie 1000 metrów. Sam nie mógł uwierzyć w wartość wypisaną wtedy na dyplomie, który otrzymał po ukończonym biegu. Uzyskał wtedy czas 2:58, co pamięta do dzisiaj. Od tamtej pory
Zubek – biegający psycholog sportu
Mama Łukasza Zubkiewicza często mówiła, że jej syn urodził się z piłką przy nodze, tak bardzo lubił w nią grać. Biegał jednak nie tylko po murawie stadionowej. Będąc w szkole podstawowej brał udział w zawodach przełajowych na dystansach od 1000 m do 5000 m. W czasie studiów aktywności sportowe nie były mu w głowie. Jego tata mając już 60 lat zaczął systematycznie biegać, a teraz ma na
Michał Fidor z Tychów nie lubił biegania, bo jako astmatyk łapał zadyszkę, kiedy musiał przebiec nawet jedynie 100 metrów na lekcjach w-f w szkole podstawowej. Jednak ponad 10 lat temu postanowił coś zmienić i zaczął truchtać 2-3 razy w tygodniu po 2,5 km i był to dla niego, jak sam to określa kosmos. – Od pierwszego wybiegnięcia z domu zaczęła się w moim życiu dziać
Łukasz Dudzik pochodzi z miejscowości Kamienica w Gorcach, czyli paśmie górskim położonym w Beskidach Zachodnich. Od dzieciństwa ciągle gdzieś biegał. Grał w piłkę nożną, ganiał z kolegami w trakcie różnych zabaw na podwórku albo też przed kimś uciekał. Dobrą wydolność i ogólną sprawność szlifował też tańcząc w zespole regionalnym “Gorce”. Bez sportu nie da rady … Przez 11 lat grał w klubie piłkarskim w swojej miejscowości,
W październiku 2019 roku Artur Sarosiek i jego żona wpadli na pomysł projektu, który polega na tworzeniu wydarzeń oraz wyzwań biegowych. Mają one za zadanie zmotywować do ruchu oraz regularnego uprawiania sportu. W poszczególnych wydarzeniach wyznaczony jest określony cel i dystans do pokonania. Gdy uczestnicy go zrealizują, to wysyłają do organizatorów potwierdzenie na ich adres mailowy. Później otrzymują za to medal, a czasami dodatkowo dedykowaną wydarzeniu koszulkę.
Henryk Urtnowski – Weteran w biegu
Sport od dzieciństwa był pasją Henryka Urtnowskiego. Miał talent do piłki nożnej i jako junior reprezentował Pomorzanina Toruń, a później rozegrał nawet kilka meczów w drużynie seniorów występującej w drugiej lidze. W szkole średniej startując w biegu na dystansie jednego kilometra w mistrzostwach szkół ponadpodstawowych zajął szóste miejsce z czasem 2’58,2. Takie to były czasy, że po ukończeniu technikum budowlanego otrzymał nakaz pracy w Pruszczu Gdańskim. Karierę
Projekt 1000up – biegowi kosmici
Dzisiejszy artykuł traktuje o doświadczonych (w większości) pasjonatach biegania długodystansowego. Projekt 1000up skupia biegaczki i biegaczy, dla których bieganie po płaskim terenie jest raczej mało emocjonujące. Trenują zazwyczaj w Trójmiejskim Parku Krajobrazowym w okolicach Rumi i Gdyni. 1000up w nazwie wzięło się z faktu, że gdy wychodzą pobiegać po górkach za minimum przyzwoitości uznają 1000 m przewyższeń i nie ważne, że mają to zrobić np. na 15-20
Piotr Wiciński z Pabianic biegał tylko podczas uprawiania gier zespołowych. Ganiał najpierw za piłką nożną, a później przez 8 lat grał w koszykówkę w klubie w Kutnie. Kiedy jego przyjaciel zaproponował, żeby poszedł z nim na trening biegowy przygotowujący go do Półmaratonu Pabianickiego, zgodził się. Spodobała mu się ta aktywność. Było to prawie 9 lat temu. Teraz trenuje 5 razy w tygodniu. Obecnie skupia się na tym,
Antoni Bogusiewicz. Od 8 lat zajmuje się płynnością finansową Grupy Enea. Od pięciu lat trenuje bieganie, a od trzech dodatkowo kolarstwo. Prywatnie szczęśliwy mąż oraz dumny ojciec. Poza sportem pasjonuje się turystyką, szczególnie taką na łonie natury, pod namiotem. Firma, w której pracuje właśnie powadzi wyjątkową akcję – „Razem ruszamy do stołu”, w ramach której zaprasza wszystkich chętnych (powyżej 16. roku życia) do aktywności fizycznej. Antoni w
Andrzej Gorzawski z Rybnika od najmłodszych lat był bardzo aktywny sportowo. Najpierw w szkole podstawowej trenował bieganie i biathlon. Później grał w piłkę nożną. Teraz powrócił do biegania. Jest to jedna z kilku jego pasji. Podczas tej aktywności, która daje mu dużo radości, może się wyciszyć, pozbyć negatywnych emocji oraz przemyśleć pewne sprawy. Informacje dotyczące swoich doświadczeń biegowych publikował na prywatnym profilu na Facebooku. Jednak w
Dariusz Grabowski, 52-latek z Wrocławia kilka razy próbował “zaprzyjaźnić” się z bieganiem. Zaczynał, potem przerywał aktywność na jakiś czas i tak w kółko. W końcu wziął się w garść i od 2011 roku biega regularnie. Trenuje 3-4 razy w tygodniu. Kiedyś bardziej jakościowo, a teraz jest to raczej trucht, chociaż czasami decyduje się na wykonanie podbiegów. – Bieganie jest dla mnie ucieczką od szarej rzeczywistości –
Bardzo chciałem szerzej przedstawić w środowisku biegowym parę niesamowitych biegaczy, bardzo ciekawych ludzi. Od kilku lat regularnie spotykam biegowe małżeństwo – Sabinę i Leszka Chwalisz. Ten artykuł to forma relacji z mojej wizyty u nich. Z małżeństwem Chwaliszów spędziłem wspaniały wieczór, za który bardzo dziękuję. Ugościli mnie pięknie. Sabina wspaniale gotuje, a moi znajomi wiedzą, że wśród biegaczy przoduję w tematach aktywnego zachwycania się jedzeniem. To była
Bieganie i pomaganie to hasło, które od pewnego czasu zaczęło przyświecać wielu osobom. Angażują się one w organizację różnych imprez mających na celu pomoc ludziom najbardziej tego potrzebującym. Jakiś czas temu na Facebooku powstała grupa “Pomaganie Jest TAKIE Proste”. To nieformalny projekt zajmujący się organizacją biegów charytatywnych. Członkowie tej ekipy to gromada przyjaciół będących mieszkańcami Wejherowa oraz okolicznych miejscowości położonych w tzw. Małym Trójmieście Kaszubskim. Na
Czasami coś co kochasz, nie zawsze jest miłością od pierwszego wejrzenia. Podczas studiów na AWF Anna Kluz z Ustronia lubiła gimnastykę i pływanie. Biegi były jej zmorą. Dopiero po trzydziestym roku życia, trenując crossfit i jak sama twierdzi widząc jak jej mięśnie nadmiernie się rozrastają, postanowiła trochę się wysmuklić i zaczęła… udawać radość z aktywności biegowej. Swoje pierwsze 3 km pamięta do tej pory. Na szczęście odkryła
Skierniewickie poranki biegowe
Marcin Sarna i Artur Zakrzewski ze Skierniewic często trenowali samotnie. W pewnym momencie postanowili zaprosić na wspólne bieganie także innych sympatyków tej aktywności. Najlepszą porą wydał im się ranek. Zaczęli spotykać się w każdą niedzielę o godzinie 8:00. Pomysł się spodobał. Obecnie na “skierniewickie poranki biegowe” przychodzi od 10 do 20 osób. Są nawet młodzi biegacze w wieku 16 lat. Opiekę organizacyjną sprawuje nad nimi Skierniewickie Stowarzyszenie
Kamil Sobieraj pochodzi z małej miejscowości w pobliżu miasteczka Małogoszcz w województwie świętokrzyskim. Jego przygoda z bieganiem rozpoczęła się w 2016 roku w ostatni weekend marca. Dobrze pamięta ten dzień. Przypomina sobie, że pokaźnych rozmiarów brzuch przeszkadzał mu w zawiązaniu butów. Z ciekawości wszedł na wagę, która wskazała 105 kg. Dopiero w tym momencie uświadomił sobie, że coś jest nie tak. Wtedy założył zwykły dres oraz sportowe
Czy pomaganie jest w biegowym DNA?
Wszystko, zaczyna się od ducha fair play. Nawet rywalizując, większość z nas troszczy się o swoich konkurentów i jak trzeba służy im pomocą. Pamiętam jak na półmaratonie w Ostródzie Marcin Smółkowski, (wielu znany jako Rumia Runner) do spółki z innym uczestnikiem wzięli pod ręce biegacza, którego „odcięło” i po pokonaniu kilkuset metrów wbiegli z nim na metę. Jedna ze wspaniałych postaw, którą dostrzegł także organizator biegu. Są
Stanisław Dymek był zapalonym biegaczem amatorem i wielkim kibicem Sebastiana Coe, angielskiego lekkoatlety, dwukrotnego mistrza olimpijskiego na dystansie 1500 m. Kiedy urodził mu się syn nadał mu imię swojego idola. Wychowany w duchu sportu Sebastian Dymek zaczął wyczynowo trenować bieganie w klubie w wieku 15 lat, w Płocku, gdzie mieszka do teraz. Jak sam twierdzi jest po prostu skazany na bieganie. Rekordy życiowe ma imponujące. 31:06 na
Góry Sowie to pasmo górskie w województwie dolnośląskim położone w Sudetach Środkowych. W tym bardzo malowniczym terenie z najwyższym szczytem Wielką Sową (1015 m n.p.m.), a także łańcuchami górskimi: Garbem Dzikowca i Wzgórzami Wyrębińskimi można zobaczyć wiele charakterystycznych gniazd skalnych. To piękne tereny i piękne góry. Pełne atrakcji przyrodniczych i historycznych tajemnic. Warto je zwiedzać na różne sposoby, a także uprawiać wiele form rekreacji ruchowej. Dlatego właśnie
Mariusz Bartkowski z Mszanowa (województwo warmińsko-mazurskie) biega od ok. 15 lat. Głównie startuje w zawodach trailowych i ultra, nie specjalnie przywiązując uwagę do bicia nowych ,,życiówek”. Na dystansie 5 km w ogóle nie ma rekordu, gdyż nigdy jeszcze w takim biegu nie wystartował. Na 10 km oficjalnie pobiegł tylko raz uzyskując wynik 39:23. Lepiej poszedł mu jeden z treningów, gdzie nabiegał 38:30. Jego najlepszy rezultat w Półmaratonie
Są takie wydarzenia sportowe, obok których trudno jest przejść obojętnie. Niektóre bywają bardzo widowiskowe, inne spektakularne, a jeszcze inne niosą ze sobą bardzo duże emocje. Są również też takie, gdzie liczy się pomoc drugiemu człowiekowi. To eventy o charakterze charytatywnym, których jest coraz więcej na biegowej mapie. 19 września tego roku w Bolszewie, miejscowości położonej w województwie pomorskim, odbędzie się bieg charytatywny pod nazwą “Olga jesteśmy
Tomasz Sadło z Zabrza w pierwszych zawodach biegowych wystartował w ósmej klasie szkoły podstawowej. Wygrał je, jednak jak większość chłopców był “zafiksowany” piłką nożną. Przez następne kilkanaście lat biegał, ale właśnie po zielonej murawie. Pod koniec studiów brakowało mu sportowej aktywności. Zaczął więc biegać z psem po lesie. “Wkręcił” się w to i postawił sobie za cel ukończenie półmaratonu. Zrealizował swój plan w 2006 roku w Katowicach.
Początki biegania mogą mieć różne przyczyny, tak samo jak powody. Łukasza Smugę w tę aktywność “wrobiła” narzeczona, Małgorzata. Po prostu zapisała go na Bieg Tropem Wilczym na dystansie 5 km. Był na nią zły, ale jak się okazało – zadziałało. Wcześniej trochę truchtał, ale nie miał z tego przyjemności, bo aktywność okazała się dla niego bolesna. Nic dziwnego, bo przy 168 kg wzrostu ważył ponad 85 kg.
Kamil Werner amatorsko grał w piłkę nożną i bieganie traktował jako dobry sposób na podtrzymanie kondycji. Bez planu i metod. Biegał od czasu do czasu, kiedy chciał. Podczas jednego z treningów piłkarskich skręcił nogę w kostce, a po powrocie do zdrowia obawiał się każdego kontaktu z innymi graczami. Wtedy zapadła decyzja, że skoro nie może grać na 100%, a traci na tym drużyna, to przestaje grać. Jako,
Magda Stachowiak z Dąbcza (województwo wielkopolskie) zaczęła biegać 5 lat temu po urodzeniu drugiego dziecka. Po ciąży czuła się źle z nadwagą i chciała zgubić kilka kilogramów, jednak przede wszystkim stać się aktywna mamą u boku już biegającego męża. Razem z rodziną mieszkała wtedy w UK. Czasu na aktywność nie było prawie wcale, bo opiekowała się dwójką dzieci, gdy jej mąż pracował przez większość dnia. Z tego
Andrzej Pilski z Fromborka chodzi i biega boso, jak sam mówi od zawsze. Kiedyś było dość powszechne, gdy latem można było spotkać dzieci bez obuwia na stopach. – Później byłem przeświadczony, że dorosłym nie wypada, więc boso chodziłem tylko poza miastem – mówi. – Gdy jednak usłyszałem w radiowej Trójce, że jest grupa osób, które spacerują bez butów po Warszawie, uznałem, że ja też mogę. Spotkaliśmy
Magda Jaroch – Lidzbarska swoją przygodę ze sportem rozpoczęła już w wieku 13 lat. Najpierw biegała samodzielnie, celem było zwykłe „odwentylowanie głowy”, a później gdy okazało się, że nieźle jej to wychodzi, trafiła pod skrzydła trenera. Spodobało jej się takie regularne podejmowanie aktywności, działanie według planu oraz treningi grupowe. Do 18 roku życia uprawiała bieganie długodystansowe oraz przez ponad rok, chód sportowy. Ze sportem związana jest nadal.
Paweł Witkowski z Łajsk (województwo mazowieckie) pierwsze biegowe próby podjął pod koniec 2012 roku. Miał potrzebę aktywności fizycznej nieograniczonej miejscem, jak też sprzętem. Musiał też znaleźć na nią czas ze względu na pracę i obowiązki rodzinne w związku z wychowywaniem dwójki małych dzieci. Teraz biega codziennie, a czasami trenuje nawet dwa razy w ciągu dnia. Kilometraż zmienia w zależności od celu, do którego się aktualnie przygotowuje. Pod
Grupa Biegowa Tristone Wałbrzych
Tristone Flowtech Poland sp. z o.o. z Wałbrzycha jest producentem węży gumowych wykorzystywanych w systemach chłodzenia samochodów. Krystian Włodarczyk pracuje w tej firmie już kilkanaście lat. W tym czasie zauważył, że promuje ona dobrą atmosferę w pracy i stawia na rozwój osobisty w szerokim zakresie. Sam zaczął biegać 6 lat temu, gdy rzucał palenie papierosów. Trenował samotnie i coraz częściej startował w różnych zawodach. Po roku czasu
Od kilku lat jestem aktywnym członkiem społeczności parkrun. Parkrun to cotygodniowe darmowe biegi na dystansie 5km z pomiarem czasu. Jest to także super społeczność ludzi o wspólnej pasji. W każdą sobotę o godzinie 9.00 startujemy w wielu miejscach Polski i Świata. Całą organizacją zajmują się biegacze, którzy stają się czasem wolontariuszami. Na naszych spotkaniach jest miejsce dla wszystkich, zarówno dla tych którzy pokonują 5 km zdecydowanie poniżej
Teresa Węgrzyn z Łochowa (województwo mazowieckie) od pewnego czasu szukała towarzystwa do wspólnego biegania. Postanowiła zorganizować spotkanie, dała ogłoszenie na Facebooku i dość szybko odezwało się kilka osób. Była zdziwiona, że zimą, tuż przed świętami udało się zebrać chętnych do takiej inicjatywy. Ustalono dni spotkań, godziny i tak się zaczęło. Powstało stowarzyszenie o nazwie Łochowska Grupa Biegowa. Ekipa liczy kilkanaście osób, jednak na treningi przychodzi nawet czterdzieścioro
Klaudiusz Kłos ze Skórcza (województwo pomorskie) był zawodnikiem trenującym motocross. Wbrew pozorom w tej dyscyplinie bardzo potrzebna jest dobra kondycja. Dlatego w 2013 roku zaczął biegać, traktując to jako dodatkową aktywność. Po pewnym czasie odkrył, że przejawia talent w tym kierunku, a poza tym ma z tego dużo satysfakcji. – Bieganie przede wszystkim daje zdrowie – mówi Klaudiusz Kłos. – Odkąd zacząłem biegać, lepiej się czuję i
Marek Rutka to postać nietuzinkowa w biegowym ultra świecie. Przez znajomych nazywany jest Dziką Kuną. W tym roku zajął 3 miejsce w VII RYKOwisku ULTRA Trail na dystansie Rogacza (108 km), w poprzednim był drugi w IV Setce Komandosa w Lublińcu. W 2019 roku uczestniczył w Beskidy Ultra Trail Challenge, gdzie do pokonania było 319 km z przewyższeniem 19 tys. metrów, bez wyznaczonej trasy, tylko ze śladem
– Zacząłem biegać tuż po tym, kiedy nauczyłem się chodzić – opowiada Radek Gozdek. – Całe dzieciństwo ganiałem za piłką. Niestety, w podstawówce nie było nauczyciela, który skierowałby mnie na trening LA, nawet kiedy w 6 klasie zającując koledze pobiłem rekord szkoły w biegu na 1 km. Potem na studiach w “Biegu Po Wiedzę” byłem pierwszy wśród osób nietrenujących LA. Unikałem systematycznego biegania, gdyż wiedziałem, że jak
Wśród miłośników mroźnych kąpieli należących do stowarzyszenia Krakowski Klub Morsów Kaloryfer byli również pasjonaci biegania, tacy jak Monika Szewczyk. Chciała ona propagować tę aktywność i dzielić się swoim doświadczeniem oraz wiedzą na ten temat. Dopięła swego i w końcu stworzyła sekcję działającą przy stowarzyszeniu. Aktualnie zdobywa uprawnienia instruktora lekkoatletyki. Razem z Anną Boksą założyła też profil na facebooku o nazwie Grupa Biegowa KKM Kaloryfer. Na fanpage’u prezentowane
Kaczory (woj. wielkopolskie), to jedna z niewielu wiosek w Polsce, gdzie funkcjonuje pływalnia. Działa przy niej klub fitness “Energy”. Stał się on miejscem spotkań osób aktywnych, które lubią wspólnie trenować i biegać. W pewnym momencie urodził się pomysł, aby razem przygotować się do maratonu i wziąć w nim udział. Swoją pasją do aktywności i pozytywną energią biegacze zaczęli motywować innych. Grupa się rozrastała i po dwóch latach
Patryk Chrzanowski wychowywał się w duchu sportu. Jego ojciec był zawodowym kolarzem i olimpijczykiem z Atlanty, więc on siłą rzeczy od dziecka był aktywny. Potem różne obowiązki sprawiły, że zarzucił trenowanie. W 2013 roku postanowił wrócić do kolarstwa i kupić rower. Zanim to jednak nastąpiło, aby poprawić sprawność ogólną zaczął biegać. Pewnego dnia wybrał się na trening po Górach Sowich wraz z kolegą, który przygotowywał się do
Wiosną 2013 roku na swoich biegowych ścieżkach Kamila i Darek Gruszka, małżeństwo z Niepołomic, spotkali Ilyę Markova. To rosyjski chodziarz, który na dystansie 20 km był wicemistrzem olimpijskim z Atlanty (1996 rok), mistrzem Europy (Budapeszt 1998) oraz mistrzem Świata (Sewilla 1999). Pracował jako trener polskiej kadry w chodzie sportowym i za swoje osiągnięcia został odznaczony srebrnym Krzyżem Zasługi. Po zakończeniu kariery sportowej i wygaśnięciu kontraktu trenerskiego zamieszkał
Powody rozpoczęcia przygody biegowej bywają różne. Jednak to dość nietypowe, żeby zostać “wkręconym” w tę aktywność dla żartu. Kolega Joanny Zdobych mieszkanki Pietrzykowa położonego niedaleko Kalisza, zapisał ją na Bieg Lwa Legnickiego na dystansie… półmaratonu. Podjęła wyzwanie mimo, że do tamtej pory nie biegała. Wykonała jeden trening na dzień przed startem, a następnego wzięła udział w zawodach. Było to w 2012 roku. Od tamtej pory złapała bakcyla
Kilku biegowych zapaleńców z Kwidzyna w 2012 roku postanowiło założyć drużynę. Inicjatywa wyszła od Roberta Kopińskiego i Sławomira Borynia. Na pierwsze spotkania przychodziło niewiele osób, jednak w pewnym momencie zaczęło się to zmieniać, głównie za sprawą organizowanego w ich mieście Biegu Papiernika. Pasjonatów tej formy aktywności przybywało, grupa się rozrosła i po roku założono Stowarzyszenie Miłośników Biegania Kwidzyn Biega. Nie tylko bieganie Obecnie grupa liczy 65
Biegająca Bio Mama – Ola Korulczyk
Ola Korulczyk przez wiele lat trenowała pływanie. Do biegania bardzo długo nie mogła się przekonać, bo często słyszała, że pływacy nie umieją biegać. Poza tym ta aktywność kojarzyła jej się z ogromnym zmęczeniem i zadyszką. Na studiach jednak zmieniła zdanie. Do biegania zachęcił ją mąż i prowadzący jednego z przedmiotów na ratownictwie medycznym. Jak twierdzi zaczęła biegać bardziej pod kątem zdrowia i powrotu do zwiększonej aktywności fizycznej,
Dwaj radomszczanie, Damian Wawrzyniak i Piotr Gryglewski, od dawna byli mocno „zakręceni” na punkcie biegania. Postanowili zachęcić innych do tej aktywności, więc zaczęli od organizowania grupowych treningów. Spotkania od początku cieszyły się dużym zainteresowaniem, przychodziło na nie coraz więcej osób, które chciały spróbować – „jak to jest z tym bieganiem”. Po pewnym czasie obaj pomysłodawcy uznali, że warto nadać grupie status formalny i tak powstało stowarzyszenie Rozbiegajmy
Bieganie ma to do siebie, że nie tylko jest sportem dla osób, które samotnie pokonują wiele kilometrów mierząc się z trudnościami, bólem, często z trudnym terenem oraz nieprzewidywalnymi warunkami pogodowymi. Pasję tę można również dzielić z innymi. Wspólnie przeżywać trudne chwile, kryzysy, porażki, jak też momenty chwały, radości oraz euforii. Takie emocje często towarzyszą biegaczom podczas zawodów. Właśnie nastał ten czas, kiedy znów są organizowane ,,po staremu”
Nessi Time Elbląg to otwarta grupa dla wszystkich ludzi z pasją i uśmiechem na ustach. W tych trudnych czasach jej członkowie nie chcą być bezczynni i zamknięci w czterech ścianach, więc kogo tylko mogą namawiają do ruchu na świeżym powietrzu. Zimą morsują, a przez cały rok spotykają się na wspólnych treningach biegowych lub po prostu chodzą na spacery. Potrzeba integracji biegaczy – Nasza grupa Nessi Time
Ze sportem zawsze było jej po drodze. Uprawiała unihokej, judo, siatkówkę, koszykówkę, a także strzelectwo. Jednak najdłużej, bo aż przez 13 lat związała się z tańcem z czego 10 lat spędziła w zespole cheerleaders Gosir Gdynia. Później trafiła do zespołu tańca współczesnego SPIN, z którym odnosiła wiele sukcesów na zawodach ogólnopolskich. Tą aktywną osobą jest Iza Mielcarek mieszkanka Redy (województwo pomorskie). Po tanecznej przygodzie zrobiła uprawnienia instruktora
Słupsk to miasto przyjazne biegaczom. Mogliśmy przekonać się o tym podczas biegu Wiolki Czuryńskiej – 1092 km w 14 dni – bieg dookoła województwa pomorskiego. Aktywność wspierana jest przez władze miasta w tym przez Słupski Ośrodek Sportu i Rekreacji. Grupy biegowe W Słupsku jest wielu biegaczy i biegaczek skupionych w różnych grupach biegowych, m.in. 3 Fale Biegam, bo lubię STOPA Słupsk – Gdy pierwszy raz
W 2016 roku biegacze z Dobczyc (województwo małopolskie) postanowili założyć grupę skupiającą pasjonatów tej aktywności. Dostrzegli w tym wiele zalet: wzajemną motywację, łatwiejszą możliwość zorganizowania wyjazdów na zawody, pomoc innym i najważniejsze – przyjaźń. Początkowo nie chcieli formalizacji, jednak okazało się, że zakładając stowarzyszenie łatwiej będzie organizować biegi i tworzyć różne inicjatywy. Biegowa Maskotka Założyli profil na facebooku i stronę internetową o nazwie Rozbiegane Dobczyce. Publikują
Różne są powody rozpoczęcia przygody z bieganiem. Wiele osób decyduje się na nie świadomie, żeby dokonać jakiś zmian w życiu. Chcą zrzucić wagę lub poprawić stan swojego zdrowia. Czasami jednak decyduje przypadek. Przemysław Maj zawsze uważał bieganie za nudne i nie rozumiał ludzi, którzy je uprawiali. W 2013 roku miał wypadek w pracy, czego konsekwencją był gips na nodze. Po kilku tygodniach unieruchomienia kończyny chciał ją wzmocnić.
„Trasy mogą być przepiękne, ale prawda jest taka, że zawsze najpiękniejsza i tak jest meta”. Taką refleksją po przebiegnięciu kolejnego w swoim życiu maratonu na Mazurach podzielił się z internautami na Instagramie Piotr Kraśko. Popularny dziennikarz, którego obecne możemy oglądać na antenie TVN jest jednym z wielu reprezentantów tej branży, którzy cenią sport. Szczególnie bieganie. Poznajcie ich. Biegacze wśród popularnych dziennikarzy Na co dzień znamy ich ze
Agnieszka Różycka i Paweł Chrząszcz, pasjonaci zdrowego i aktywnego trybu życia, postanowili stworzyć drużyną biegową skupiającą osoby związane z nauką – pracowników akademickich, doktorantów i badaczy z różnych krakowskich uczelni. Przyświecała im idea przełamania stereotypowego postrzegania naukowców, jako ludzi mało aktywnych. Nazwali się Nauka Biega. Później do grupy zaczęły dołączać również osoby spoza akademii i branż nie związanych ze sferą naukową. Obecnie drużyna liczy ok. 30 członków
Marcin Gapiński z Piły nie cierpiał biegać. Nie rozumiał też po co ludzie startują w zawodach i jeszcze za to płacą. Jednak razem ze swoją rodziną dopingował zawodników pólmaratonu Philipsa, gdy przebiegali obok jego domu. Polewał ich też wodą z węża ogrodowego, żeby się schłodzili. Kiedy jego kolega rzucił mu wyzwanie twierdząc, że nie da rady pokonać trasy biegu, przyjął je i wystartował bez żadnego przygotowania. To
Kolarsko-Biegowy Klub Sportowy Radomsko
Sebastian Pierzchalski z Radomska wraz z Rafałem Kawką i innymi pasjonatami biegania często spotykali się na wspólnych treningach. Startując w zawodach na różnych dystansach zawsze starali się godnie reprezentować swoje miasto. Utworzyli profil na Facebooku “Biegacze w Radomsku”, zaprojektowali stroje i w ten sposób integrowali lokalnych biegaczy. Wielu z nich zaczęło też uprawiać kolarstwo. Dlatego w 2017 roku postanowili założyć Kolarsko-Biegowy Klub Sportowy Radomsko. Grupa rośnie
Szymon Wdowiak zaczął trenować bieganie jeszcze w szkole podstawowej. Cierpliwość i ciężka praca na treningach z czasem zaczęły przynosić efekty. Największe sukcesy odnosił w trakcie studiów. W Akademickich Mistrzostwach Polski w biegu na 800 m zdobył złoty medal, a z brązowym wrócił z Młodzieżowych Mistrzostw Polski po biegu sztafetowym na 4×400 m. Wielokrotnie też stawał na podium reprezentując swoją uczelnię w zawodach regionalnych. Przygodę zawodniczą zakończył wraz
Biegacze z Wołomina podczas wspólnych treningów postanowili założyć grupę, która będzie integrować lokalną społeczność. Inicjatorem był ultramaratończyk Jarosław Bąk. W 2018 roku powstał profil na Facebooku “Zabiegany Wołomin” i od początku cieszył się dużym zainteresowaniem. Prezentowane są tam informacje o treningach, zaproszenia do wspólnych startów, wyjazdów, porady fachowców, ciekawostki, a także relacje z biegów. Grupa zadebiutowała na Biegu – “Nocny Marek” w Markach. Od razu z sukcesem,
Piotr Mielewczyk z Warszawy od najmłodszych lat startując w szkolnych zawodach biegowych zajmował miejsca na podium. Smaczku temu dodaje fakt, że osiągał tak dobre rezultaty zupełnie nie poświęcając czasu na treningi. Widząc, że natura dała mu talent w 2003 roku zdecydował się jednak to zmienić, bo jak sam przyznaje chciał sprawdzić co może osiągnąć regularnie trenując. Szło mu naprawdę nieźle. Rekordy życiowe Piotra: 5 km 14:43,
Projekt Praca Dla Biegacza to dynamicznie rosnąca inicjatywa networkingowa, skupiająca biegaczy wokół tematów zawodowych. Zapraszamy do współpracy zarówno firmy jak i biegaczy. Razem tworzymy społeczność.
